نگاهی به دوران اول ریاستجمهوری ترامپ نشان میدهد که او از ابتدای ورودش به کاخ سفید، بهدنبال تحقق پیمان ابراهیم و عادیسازی روابط کشورهای منطقه با این رژیم بود و با استفاده از سیاستهای ایرانهراسانه تلاش میکرد تا اهداف خود را محقق کند. اما کشورهای منطقه از این پروژه استقبال نکردند و تنها بحرین که کوچکترین کشور منطقه است و امارات که ۸۰درصد جمعیت آن را خارجیها تشکیل میدهند و ملت بزرگی ندارد یا کشور ضعیف سودان که در شرایط دیکتاتوری بهسر میبرد، این توافق را امضا کردند. پس از آنکه ترامپ نتوانست بار دیگر بلافاصله به کاخ سفید بازگردد، بسیاری از این کشورها از ترس خشم و اعتراض مردمی نشان دادند که علاقهمند نیستند که وارد این پروژه شوند.اکنون شاید با بازگشت دوباره ترامپ، انتظارها نسبت به این امر از سوی کشورهای غربی بهویژه آمریکا و رژیمصهیونیستی بار دیگر افزایش یافته و مقامات اسرائیلی امیدوار شده بودند که بتوانند با استفاده از شیوههای تبلیغاتی و سیاسی، روند عادیسازی را تداوم بخشند. ولی اقدامات افراطی کابینه جدید نتانیاهو و بهویژه کشتار فلسطینیان که سبب جریحهدار شدن احساسات ملتهای مسلمان شد، به این امیدواری تلآویو برای پیگیری عادیسازی پایان داد.شرایط کنونی نتانیاهو نیز با عادیسازی روابط با کشورهای منطقه در تضاد است، چرا که با وجود این همه خوشخدمتی به سران رژیمصهیونیستی و جنگهای متعدد در منطقه همچنان به دادگاه احضار شده و مشغول پاسخگویی به اقداماتش است. چنانچه نتانیاهو از قدرت کنار برود و وضع اسرائیل از امروز نیز بدتر شود، نمیتوانیم انتظار پیوستن کشورهای منطقه به این پیمان را داشته باشیم، حتی میتوان گفت که روند عادیسازی به گونهای مسیر برگشت خود را آغاز کرده است.